dinsdag 7 februari 2012

Ik nagelde je in een kadertje aan de muur

.

 


















Ik nagelde je in een kadertje aan de muur
net geen Christus, maar al even dood
al was de verwachting ook wel groot
dat je dagen later voor de deur zou staan  

want nooit werd je verleden tijd, je hangt
een beetje rondom mij en tikt zo af en toe
nog op mijn schouder, ik kijk dan om
en zie iets dat van jou kan zijn, een schijn  

een inval, want zo was je wel, een dag
die onverwacht heel ordelijk lijkt
een voorval dat alleen maar jij en
niemand anders weten kon, een teken  

dat je toch nog bent, ook al had je dat
jezelf dan pertinent niet toegewenst. 
 

© bert deben
Antwerpen, dinsdag 7 februari 2012, voor Dirk († maandag 09 jan. 2012)
 

5 opmerkingen:

  1. aangrijpend en ontroerend mooi
    zo mooi en warm hoe Dirk liefdevol aanwezig blijft dankzij jouw poëzie

    het blijft voor mij na heel veel jaren nog altijd zeer gevoelig, de zelfdoding van een dierbare, jouw woorden helen en troosten vaak op donkere momenten

    en altijd dankbaar vanwege jouw openheid hierin, ook dat raakt mooi!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. mooi, en enigszins actueel. vandaag overleed mijn laatste tante. in de laatste strofe zit ook de verdrietige bemerking dat er nog steeds aanwezigheid zal zijn, door betrokkene zelf ongewenst. bitterzoet.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. sterkte met het verlies!
      en ja, al wie ons lief is blijft ergens toch wel verder leven - is het niet in een hiernamaals, dan zeker toch in ons hoofd en in ons hart ...

      Verwijderen