maandag 3 maart 1997

Sonnet voor een tijdelijke Minnaar



Sonnet
       voor een tijdelijke Minnaar
.               
De kamer hangt nog vol verhalen
al toont ze leger dan voorheen
want hier zit ik, alweer alleen
slechts met mijn pen als troost (een schrale)  

ik denk aan ’t bijna pastorale
het kind in jou, de edelsteen
die schitterde en dan verdween
als een gedicht in mijn annalen 

ik wenste dat je hier nog was
(niet enkel op papier) en slik
met moeite die begeerte kwijt  

zo nip ik nogmaals van het glas
dat aan jouw lippen hing als ik
en proef ik jouw aanwezigheid. 

© bert deben
Antwerpen, o3 maart 1997, voor Peter V.



werd gepubliceerd in literair tijdschrift Gist
in de brochure van het ZonZinZomerfestival 1998 te Hengelo
en in holebi tijdschrift 'Uitkomst'


14 opmerkingen:

  1. het gemis zo mooi verwoord!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Zo levendig en lief als de herinnering zo pijnlijk zoet is het gemis.

    Marije hendrikx

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Soms is een foto al wat rest. Dat beeld erop moet je dan koesteren.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Mooi, doet me een beetje denken aan een liedje dat ik ooit schreef, niet zo poëtisch nmmaar met dezelfde strekking, het is natuurlijk ook een bekend gegeven, net als alles trouwens.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. http://www.dagboekvaneenfotogek.nl/wp-content/uploads/2013/07/Rene-Louman-Op-Het-Eerste-Gezicht.mp3

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. ja, dezelfde sfeer, dezelfde tristesse van gemis en leegte na een al te vol gevoel ... mooi! Voor de muze natuurlijk wel het perfecte moment om te verschijnen ;-)

      Verwijderen
  6. hoe mooi kan je gemis omschrijven

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Prachtig Bert ..het verlangen . het gemis . de begeerte .. menselijk. Mooi verwoord en meeslepend.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Een vol gevoel, maar toch een leegte
    na wat mooi was maar verdween...
    Een leeg gevoel en toch heel vol
    toen hij daarna niet meer verscheen

    Vol van verlangen nog en dronken
    van - vergaan - verlangen...

    Eén glas blijft leeg en onbeschonken
    dat als herinnering blijft hangen...

    BeantwoordenVerwijderen